Sneeuwwoordenverhaal

apun (sneeuw )

De eskimo's hadden al 14 terroristische aanslagen gepleegd voordat de laatste Noordlandse ijskap was gesmolten. Nu er binnenkort aan de kust van de voormalige Noordlandse ijskap een ontmoeting plaats zou vinden tussen schepen van de Staten en de Federatie die beiden door de ijsvrije Noordelijke zee waren gevaren, vroeg het Bureau van Binnenlandse Aangelegenheden mij om het kampement van de eskimo's in het Noorden te observeren en eventuele handelingen die leken te wijzen op terroristische activiteiten spoorslags te rapporteren. Dit rapport, met bijlagen, gecodeerd met BBA sleutel 42G9, vindt u in de bijlagen van de mail.

piqsirpoq (opwaaiende sneeuw)

Ik had absoluut niet de zin om naar het Noorden te reizen, maar zo'n brief met het officiële BBA stempel die mijn secretaresse die dag aan mij overhandigde, bevatte geen enkele kans het te weigeren; mijn vergunning zou het volgende uur al zijn ingetrokken. Alleen de emailadressen van de extremistische eskimo's doorvlooien en hun .inu domeinen hacken en controleren was niet voldoende; nadat ik die had gehackt moest ik in het Noorden blijven als vooruitgeschoven post van de Staten. Ik liet mijn secretaresse een lijst opstellen van nog onafgewerkte zaken die door ons bureau werden afgehandeld. Dat was een lijst van drie kantjes, met de usual suspects van mensen die wilden weten wat hun partner tot acht uur 's avonds deed, het blokkeren van gehackte persoonsgegevens en kruimeldiefstal bij de steenfabriek.
Aangezien ik geen zin had om naar het Noorden te vertrekken, noch om deze zaken af te handelen, liet ik het aan haar over om onze contactpersonen te informeren over mijn afwezigheid, terwijl ik met mijn door de BBA bijgesloten enkele reis, met lidmaatschap van het frequent flyer programma, naar het Noorden afreisde. Het zou nog even langer duren voor zij erachter zouden komen dat hun partner vreemdging met de slet van de overburen en de medewerker buitendienst 14 ton stoeptegels had doorverkocht op eigen rekening.

qimuqsuq (sneeuwjacht)

Vandaar dat ik nu hier ben, in deze houten hut van drie bij drie in het land dat geen nacht kent, met mijn verrekijkers, opnameapparatuur, chromebook en Inuit naar Engels woordenboek, laatste druk 2009. Op 500 meter was het kampement van de radicaalste eskimo's onder de radicale eskimo's; van die lui die weigerden te stoppen met het jagen en eten van zeehondenvet en walvisblubber en zoals ieder ander hier over te gaan op het strikte dieet van het inmiddels overvloedig voorradige coke met frites en Cheesburger. Iedere avond verlichtten ze het kampvuur met hun blackberry's terwijl ze andere stammen appten, onderwijl elkaar de inmiddels meelijkwekkende verhalen vertellend over hun ontmoeting met de laatste witte ijsbeer. Nog meelijwekkender was dat ik iedere volgende middag deze verhalen uitschreef van de opgenomen mp3's om te versturen naar mijn meerderen van de BBA, die vast reuze tevreden waren over mijn vorderingen. Over eventuele aanslagen op oliepijpen, boorinstalaties en wat dies meer zij, voornamelijk dennebomen, hoorde ik niets. Maar de eskimo's wisten donders goed dat ze niet over deze zaken online of over hun mobiele telefoon moesten spreken. Ze maakten afspraken in het veld of de bossen om deze voor te bereiden, in kleine groepjes van drie of vier man, die slechts op de hoogte waren van losse onderdelen van de volledige operatie. Operaties om hen deze informatie te 'ontfutselen', waaronder de betere ontfutselmethodes zoals 24 uur per dag luide muziek draaien en ze verhuizen naar een warm, extreem zanderig land aan de evenaar, hadden dan ook niets op kunnen leveren. Het was een zaak van lange adem, die mij in kleine, gedonseerde waas ontsnapte.

iglupak (sneeuw waar je iglo's van kunt maken)

Mijn hut had twee ramen, zodat je het een doorzonhut zou kunnen noemen, een stapelbed dat denk ik nog door de jeugdherberg aan deze hut is gedoneerd, een tweepitsgastel, een houten tafel, waarop nu de chromebook, een richtmicrofoon, het woordenboek en mijn opschrijfboekjes liggen, en heel veel blikken bonen in tomatensaus. Ik was zo ver Noordelijk dat de enige email die mij nog bereikte Nigeriaanse spammail en sporadische gecrypte berichten van de BBA waren. Ook op die verbindingen kon je niet vertrouwen, hoewel de Nigerianen een buitengewoon goede inspanning deden me te bereiken, dus ik ging al snel over tot het ouderwetse handwerk met opschrijfboekjes in code; een rotwerk dat me uren per dag kostte. Het grootste deel van de tijd bracht ik zodoende achter deze tafel door.
In de hoek van de kamer stond een rode American Style ijskast, waarvan ik vermoedde dat die tot voor kort in deze contreien niet nodig was geweest. Het kan alleen een blingbling item zijn geweest van de Noordlander die hier had gewoond, en met het geld dat hij kreeg met het verhuren van zijn hut aan de BBA vast de rest van zijn leven op de Bahama's kon rondbrengen, daar de hipster uithangend met zijn verhalen over de ontmoeting met de laatste witte ijsbeer.
Naar buiten ging ik wel de eerste dagen, maar omdat ik mijn aanwezigheid niet wilde rondbazuinen en, hoewel de polen inmiddels gesmolten zijn, het hier nog steeds verdomd koud is, bleef ik steeds vaker binnen. Bovendien was er de eland.

kimauguk (blokkerende sneeuw)

Ik had moeten weten dat het misging toen ik de eland zag. Hij was een grote eland, met een enorm gewei. Het dier was op een dag zomaar komen opdagen en begraasde de bomen voor de hut. Hij weigerde mij de toegang tot het land buiten de hut. Altijd als ik aanstalten maakte om naar buiten te gaan stond het dier voor de deur, alsof hij al mijn gedachten wist en al mijn geheime code kon lezen. Nu, als ik van de tafel opsta, heft hij zijn hoofd, om mij te laten weten dat hij mij in de gaten houdt en precies weet wat ik denk en van plan ben. Eland - ik - eskimo's.
De eerste dagen probeerde ik het wel. Ik stond op en opende de deur, en daar stond de eland, op een meter van de opening. Hij staarde mij aan met zijn grote donkere ogen onder zijn imposante gewei, en hield zijn hoofd scheef. Als ik een voet buiten de deur zette uitte het dier een machtige bronstkreet, die door al mijn spieren zinderde, zodat ik mijn been schielijk weer naar binnen trok.
De eland zette twee stappen en ging twee meter van de deuropening kruiden afgrazen.
Als ik weer naar buiten probeerde te gaan, liep de eland loom, uitdrukkend dat het hem geen enkele moeite hoefde te kosten om mij binnen te houden, naar de deuropening, waar hij voor ging staan en krabde zijn zij aan de deurpost. De enige keer dat ik probeerde langs hem te schieten, duwde hij me met zijn hoofd gewoon terug het huis in.

mauya (sneeuw die doorbroken kan worden)

Terwijl ik de saaie klus aanving om de gesprekken van de eskimo's van de afgelopen dag uit te schrijven in code, bedacht ik plannen om de eland te slim af te zijn. Ik smeerde de scharnieren van de deur met wat kruipolie dat ik in de hut had gevonden zodat het niet meer piepte en liep op mijn tenen, op kousenvoeten naar de deur. Het was vijf uur 's middags, het moment waarop alles wat zich buiten waagde en zich niet insmeerde met een walgelijk ruikend goedje, werd leeggezogen door toendramuskieten. De eland, had ik gezien, zocht dan altijd een schuilplaats tussen de dennebomen.
Ik sloop naar de deur en opende hem voorzichtig. Geen geluid. De opening was net groot genoeg voor mijn lichaam om ertussendoor te wurmen. Ik stak mijn hoofd naar buiten en keek recht in elandsogen. Ik voelde zijn boze warme adem op mijn hoofd. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om naar buiten te gaan terwijl ik toch wist dat iedereen, nu ook hij, in dit door muggen vergeven land werd geteisterd. Huh! Ik liep net zo zachtjes weer naar binnen en nam mijn verlies.

auksalak (smeltende sneeuw)

Ik was al weken (maanden?) binnen. De eland had mij gevloerd. Ik bleef in de hut, at de bonen uit blik, registreerde de gesprekken van de eskimo's, keek naar de eland. De eland keek terug, hield zijn hoofd schuin. Ik wachtte. Hij wachtte. Zij wachtten. Terwijl de tijd vloeibaar werd. Aan het licht kon je de tijd niet meer aflezen. Het - was - altijd - licht. Altijd was het licht. Altijd was er geroezemoes van de eskimo's en altijd was er de eland. Het was een tijdcontinuum; de toekomst zat vast. De geschiedenis was dit ogenblik, toekomst was er niet; tijd was vloeibaar en stolde in een punt. De eland stond vast op zijn plek, de eskimogesprekken werden zinnen, werden klanken, werden streepjes in mijn opschrijfboek. Altijd dezelfde streepjes, een ritme dat bladzijden lang doorging Er was een punt, besefte ik me, waar de streepjes altijd hetzelfde zouden zijn, waar de code zich herhaalde, tot in het oneindige. Tijd was er alleen nog op de chromebook. Dit was het plan; het plan van de eskimo's. Hun laatste aanslag. Ik begreep het. Ik moest de BBA waarschuwen. Ik moest ze mailen en van het plan op de hoogte brengen. De tijd. De eland.

gana (sneeuw in de lucht)

Er was geen tijd, alleen een buiten en binnen. Ik at mijn bonen binnen en keek naar buiten. Buiten liep de tijd, binnen stond hij stil. Ik keek naar buiten en zag de eerste vlokken vallen. Sneeuw! Ik heb in geen jaren sneeuw gezien. Het is te warm voor sneeuw, al tijden. Het was ze gelukt, de eskimo's. Er viel weer sneeuw. De eland liep traag door de vlokken en schudde zijn hoofd. Hij groef met zijn hoeven naar mos, zoals hij in al geen jaren meer had hoeven doen. Er was niets meer te schrijven, niets meer te luisteren. Het was klaar, en ik kon altijd binnen blijven. De eland keek naar de hut, schudde met zijn gewei en vertrok.

katiksunik (sneeuw waarover je kunt lopen)

Ze zag de boswachters door de knisperende verse sneeuw naar de hut lopen en daar zagen ze hem zitten. Hij zat achter de tafel en keek naar buiten. Naast hem lag een opschrijfboek en een chromebook. Ze waren gewaarschuwd door haar. Zij had zulke vreemde mails van hem gekregen, met bijlagen vol streepjes.
Ja, vertelde ze hen, zij had zijn vliegticket gekocht; zij was de onderzoeksleider. Hij zou woorden van de Inuit onderzoeken, alle woorden voor sneeuw.
Ze zagen hem en wisten het en liepen naar de auto terug om het haar te vertellen. We moeten hem voorzichtig naar buiten brengen. Het gaat pas helen als hij weer verbinding krijgt met de buitenwereld. Ze liep met hen mee naar de hut waar haar collega zat. Hij zat bij de tafel. De boswachters liepen naar binnen en ondersteunden hem naar buiten; zware, wankele passen. Hij liep over de sneeuw, en leek verbaasd dat het kon.